İşlere sınır getirmek mi? Yoksa getirmemek mi?
Her şeyin bir kapasitesi vardır. Bu yüzden, işleri sistemin kapasitesine göre çekerek bitirmek gerekir. Kanban sisteminin ikinci pratiği olan “devam eden işleri sınırla” pratiğini gelin ispat edelim.
Müşterileri tarafından üç proje verilmiş bir firmayı hayal edelim. Devam eden işleri sınırlamanın avantajını daha kolay anlayabilmek adına; A, B ve C projelerinin tümünün ortalama on günde biteceğini varsayalım. Cevabını aradığımız soru şu: Projeleri hızlı bitirmek adına üç küçük projenin hepsine aynı anda mı başlayalım? Yoksa teker teker mi başlayalım?
Yukarıdaki şeklin sol tarafında aynı anda tek projeye başlanıyor. Diğer bir ifade ile WIP (Work in Progress) limiti 1. Önce A, sonra B ve en son C projesine başlanıyor. Bu senaryoda A projesi on günde bitiyor ve ödemesi alınıyor. B projesi yirmi günde bitiyor ve ödemesi alınıyor. Son olarak C projesi otuz günde tamamlanıyor ve ödemesi alınıyor.
Yukarıdaki şeklin sağ tarafında ise aynı anda üç projeye başlanıyor, WIP (Work in Progress) limiti 3. Aynı anda üç projeye başlamak sanki daha iyi gibi gözükse de bu iyi bir fikir değildir, çünkü ilk yirmi bir gün içerisinde hiçbir proje tamamlanmamıştır. Bu yüzden, müşterilerinden ne bir ödeme ne de bir geri bildirimde alınabilmiştir.
Bu sürecinde sonunda, A projesi 22. günde, B projesi 26. günde ve C projesi de 30. günde tamamlanmıştır. Olaya A projesi açısından bakılırsa aynı anda üç projeye başlamak on iki gün, B projesi açısından ise altı gün, toplamda ise on sekiz günlük bir gecikme söz konusu olmuştur. Sadece, iş teslim süreleri açısından bir gecikme yaşanmasının dışında, üç projeye aynı anda başlandığı için projeler arasındaki geçiş sık olacağından, kalite problemleri baş gösterebilir.
